Geplaatst op Geef een reactie

De merel in mijn romans

In mijn verhalen komt regelmatig een merel voor. Wat maakt de merel zo bijzonder en wat is zijn bijdrage voor mijn boeken?

Een vroege vogel

Mijn afstudeeropdracht heb ik in boekvorm uitgegeven. Er staat een merel voorop. Voorin, op een eigen en verder lege pagina, staat in goudkleurige letters dit gedichtje:

merel

je zingt al
voor het morgenrood
ik voel het niet mijn uitzicht dood
en toch bij wie het duister tart
belooft je lied een nieuwe start

Het boekje is een onderzoek over verlies en rouw en heet: ‘Zorg voor wie langer rouwt.’ De merel zingt hier over een kwetsbaar, nieuw begin na een donkere nacht.

De merel blijft terugkomen

In het tweede hoofdstuk van mijn eerste roman (Opgenomen) wacht een oude vrouw in haar pijn op verlichting, waarvan ze weet dat die niet gaat komen. Wanneer haar verlossing onverwacht toch komt, klinkt in de tuin het gezang van een merel.

In de roman Hoogslim schrijft een hoogbegaafd meisje van zeven, Elsie genaamd, een verhaal over twee robotvogeltjes. Ze vertelt op zeer overtuigende wijze aan haar ouders waarom het merels moeten zijn.

Vogelzang

Zingt de merel mooier dan de nachtegaal? De zang van de merel is rijk en gevarieerd, terwijl de nachtegaal een complexe en emotionele zang heeft. Het is persoonlijk wat je mooier vindt. Ik geef de voorkeur aan de merel, die vroeg in de morgen een plekje opzoekt, hoog in een boom of bovenop een huis, om daar het allereerste ochtendlicht te zien gloren, zelfs voordat wij het opmerken.

En dan gaat hij zingen! Daar word ik nou blij van. Daarom zal er regelmatig een merel opduiken in mijn verhalen.

Geplaatst op Geef een reactie

De dikte van een roman

Hoe dik moet een roman eigenlijk zijn? De vraag is eigenlijk: Hoeveel is nodig om het verhaal goed te vertellen en de personages te ontwikkelen?

Dikte van een roman – Blog van Steven

Grote verscheidenheid in romans

De dikte van een roman hangt af van de grootte van de letter en of het boek groot of klein is. Het hangt ook af van het genre en natuurlijk van de schrijver. Soms heeft ook een uitgever iets te zeggen over de dikte van een roman. Ik geloof dat de eerste drukken van alle ‘Baantjers’ precies evenveel bladzijden hadden.

In mijn geval ben ik zelf ook de uitgever. Dat scheelt weer. Voor mij speelt bij de dikte van mijn boeken vooral mee wat ik wil vertellen, wanneer ik vind dat het verhaal af is en of de hoofdpersonen daar aangekomen zijn waar ik ze wil hebben.

Hoe dik zijn Stevens romans dan?

Over het algemeen kan een roman tussen de 50.000 en 150.000 woorden beslaan. Daarbij zal het aantal pagina’s variëren van ongeveer 200 tot meer dan 1000. Mijn romans verschillen van dikte. Mijn eerste roman heet ‘Opgenomen‘ en bevat 38.252 woorden. Die roman heeft ‘slechts’ 158 pagina’s. Tja. Het was de eerste.

Mijn tweede roman, ‘Schijnvrede‘, bevat 86.925 woorden en is 312 pagina’s dik. Eén van de lezers schreef: ‘Gelukkig is deze dikker.’ Deel drie uit de serie heet ‘Puntkomma‘, waarin 74.192 woorden staan. Deze bevat 280 pagina’s. Dit zijn dan twee ‘echte’ romans.

Praktische overwegingen voor de dikte van een roman

Er zijn ook praktische overwegingen. Misschien zit ik dan toch even met de pet van de uitgever op. Wordt een roman te dun, dan roepen de mensen dat er te weinig gebeurt. Wordt de roman te dik, dan zijn de drukkosten hoger en moeten mensen meer betalen. Past een boek, samen met de verpakking, niet meer door de brievenbus, dan zijn de verzendkosten weer een paar Euro hoger. Lastige besluiten, waar ik eigenlijk helemaal niet mee bezig wil zijn. Ik wil gewoon schrijven.

Mijn nieuwe roman is in de maak. Ga ik voor de vrije loop van de creativiteit? Of kies ik toch voor het brievenbuspakketje? Ik heb nog niet besloten.

Geplaatst op Geef een reactie

De schrijver en de fotograaf

Schrijven en fotograferen lijken wel wat op elkaar. Toch zijn de verschillen groot. Goede foto’s en geschreven woord vullen elkaar vaak mooi aan.

Schrijver en fotograaf – Blog van Steven

Het verhaal bij schrijven en fotograferen

Schrijven is voor mij het vertellen van een verhaal. Ik schilder als het ware de omstandigheden, personen en gebeurtenissen. Ik probeer zo te schrijven dat de lezer het verhaal voor de ogen ziet gebeuren, van een hoofdpersoon gaat houden of er juist een hekel aan krijgt en graag wil weten hoe het verder gaat.

Hoewel ik graag fotografeer (met mijn mobiel), begeef ik me nu op glad ijs, maar volgens mij wil een fotograaf ook een verhaal vertellen. Hij wil het voorwerp of de mens (of mensen) zo in beeld brengen dat een bepaald gevoel wordt opgeroepen of een nieuwe gedachte naar boven komt. De fotograaf laat iets zien wat hij of zij mooi vindt, of wat zijn weerzin opwekt en hoopt met de foto’s deze emoties, sfeer en gedachten over te brengen.

Zowel schrijver als fotograaf gaan volgens een plan te werk. ‘Wat komt wel en wat komt niet voor in mijn verhaal en op welke volgorde’. Het vraagt om technische vaardigheden. De schrijver kijkt naar de context – waar staat dit stukje verhaal ten opzichte van andere gebeurtenissen – terwijl de fotograaf het kader creëert. Beiden doen dit om de emotie of betekenis van de foto of het verhaal te versterken. Zowel de schrijver als de fotograaf kunnen emoties oproepen of impact maken. Creativiteit is hierbij heel belangrijk.

Verschillen zijn er ook. Een pen en woorden is natuurlijk iets totaal anders dan een camera en beelden. Inzicht in taal en genres is anders dan begrip van licht en kleur.

Een prachtige samenwerking

Als schrijver zoek ik regelmatig naar een afbeelding die past bij mijn verhaal. Al jaren werk ik graag samen met Jaap (zijn mooie foto’s staan op jht-fotografie.nl). Jaap en ik kunnen lezen en schrijven met elkaar (leuke woordspeling). Voor mijn volgende boek – een literaire thriller – heeft Jaap de omslagfoto gemaakt. Om dit te bereiken hebben we samen een aantal leuke en nuttige uren rondgelopen in Amsterdam, waar het verhaal zich afspeelt, en een prachtige locatie en de juiste ‘persoon’ gevonden om te fotograferen.

Ieder zijn vak. Ik blijf schrijven.

Geplaatst op Geef een reactie

De schrijver en AI

Schrijven is scheppen. Creëren. Op creatieve manier gebeurtenissen en personages uitwerken.

De schrijver

Als schrijver creëer ik verhalen. Dit kan non-fictie zijn, want ik ben een verteller die graag het verhaal vertelt van mensen die ondernemen, mensen die geloven, mensen die ergens vastlopen en nieuwe oplossingen vinden. 

Het kan ook fictie zijn, verzonnen en compleet nieuw, nooit eerder bedacht of juist dichtbij de werkelijkheid en heel herkenbaar. Het creëren van verhalen kent geen grenzen.

Een schrijver bedenkt en vertelt een lang verhaal met personages, een plot en thema’s die gedurende het hele boek worden ontwikkeld. Dit vereist vaak uitgebreid onderzoek, planning en een diepgaande uitwerking van de personages en het verhaal. Een boek is niet zomaar klaar voor publicatie.

Kunstmatige intelligentie

Nu zijn er opeens allemaal computerprogramma’s in het nieuws die sterk zijn in taal. Het gaat bijvoorbeeld om ChatGPT, Bard AI, BlenderBot en anderen. Ze hebben toegang tot meer kennis en zijn snel, kunnen zinnen maken die erg menselijk lijken en al redelijk goed context te begrijpen. De vraag die opkomt is: Gaat kunstmatige intelligentie (AI) het menselijke schrijven vervangen?

Hoewel deze software krachtige is en de mogelijkheid heeft om menselijke taal te genereren, wordt het niet beschouwd als een bedreiging voor het vak van schrijven. Schrijven is een creatief proces dat vaak gepaard gaat met emoties, gevoelens en persoonlijke ervaringen die niet door AI kunnen worden gereproduceerd.

AI kan leuk helpen om standaard dingetjes te schrijven. Maar écht iets moois maken… dat laten we over aan mensen.

AI kan wel worden gebruikt als hulpmiddel voor schrijvers, zoals het genereren van ideeën of het controleren van grammatica en spelling.

Zolang ik creatief blijf

Een schrijver kan zelf (beter dan welke computer ook) creatief en origineel blijven, zelfs als er ook AI is. Schrijven gaat niet alleen over het creëren van iets echt nieuws, maar ook over het presenteren van bestaande ideeën op een unieke en originele manier. 

Het is belangrijk voor schrijvers, en dus voor mij, om te blijven leren en me aan te passen aan nieuwe technologieën en methoden om mijn schrijfvaardigheden te verbeteren. AI is een mooi, nieuw hulpmiddel. Is het een bedreiging? Ik denk het niet. Het is vooral een uitdaging om relevant te blijven in een steeds veranderende wereld.

Geplaatst op Geef een reactie

Beweging van personages

Een personage of hoofdpersoon blijft in de loop van een verhaal meestal niet dezelfde. De omstandigheden en gebeurtenissen doen iets met hem of haar.

Groei is boeiend

Personages in een roman zijn vooral boeiend omdat ze zich ontwikkelen. Zijn of haar contacten met anderen zorgen voor nieuwe inzichten. Door omstandigheden kun je zomaar van gedachten veranderen, zachter worden of je juist verharden. Dat is tenminste in mijn leven wel eens het geval en daarom ook in mijn boeken.

Je ziet het voor je ogen

Het kan nog veel gekker. Een (hoofd)persoon kan ook veranderen van depressief naar optimistisch, van angstig naar moedig, of van woedend naar vergevingsgezind. Het mooie is als je deze verandering als lezer meemaakt. Ik probeer je mee te nemen in het proces zodat je het voor je ogen ziet gebeuren. Het kan echter ook een onverwachte verandering zijn vanwege een heftige gebeurtenis. Je ziet dan niet aankomen wat dit voor effect heeft op die persoon.

Het is de luxe van de schrijver om te kiezen hoe de personages zich bewegen. Daarbij probeer ik het zo te doen dat niet alleen ikzelf ervan geniet. Mijn boeken moeten jullie natuurlijk ook interesseren.

Geplaatst op Geef een reactie

Schrijven

Soms is schrijven hard werken. Je moet nadenken over een verhaallijn die niet uit de verf wil komen, of over personages die saai of juist overdreven zijn. Maar soms is schrijven net een soort vakantie.

Poëzie in de vakantie

Schrijven is soms net als vakantie
Opeens ben je eraan toe
Opeens weet je waar je heen wilt
Rusteloos ben je totdat
Eindelijk het verhaal tot rust komt op papier

Borrelende ideeën

Dit stukje poëzie kwam zomaar in me op tijdens een korte vakantie. Het is hoe het soms bij mij werkt. Een verhaal wil niet vlotten, ik vind het zelf reuze eentonig worden, of ik ben het overzicht kwijt. En dan, vaak onverwacht, is er een moment dat ik eraan toe ben. Er borrelt van alles op – ik zou echt niet weten of dat nou alleen in mijn brein is, of in mijn gevoel, of allebei – en dat moet eruit. Er komen notities, chaotisch en veel. En dan komt het moment dat ik me moet terugtrekken en moet schrijven.

Schrijven, schrijven en nog eens schrijven. Zo worden zomaar ineens vijf of tien hoofdstukken geboren. En dan voel ik me zomaar de ‘trotse vader.’

Bewaren of weggooien

Meestal lees ik de nieuwe hoofdstukken thuis voor. Enthousiasme alom.
De meeste teksten veranderen echter nog wel een keer. Soms onherkenbaar. Andere stukjes verdwijnen geruisloos voor altijd in het digitale niets.

Maar, ik heb geschreven en uiteindelijk is er een resultaat dat ik goed genoeg vind om naar de drukker te sturen. Het moet maar. Perfect wordt het toch nooit.

Geplaatst op Geef een reactie

Creativiteit

Moet je creatief zijn om te kunnen schrijven? Wat is creativiteit eigenlijk? Hoe belangrijk is het, dat een mens creatief is, of een boek creatief geschreven wordt?

Een creatief mens

Mensen kunnen originele en waardevolle ideeën bedenken. Ze kunnen met onverwachte oplossingen komen. Dat is leuk en het heet creativiteit. Wanneer mensen iets nieuws maken of op bijzondere manier bestaande ideeën, kennis en ervaringen bij elkaar brengen, wordt als het ware ‘iets nieuws gecreëerd uit het niets.’

Een creatief boek?

Je kunt een creatief boek vaak herkennen aan de complexiteit van de personages, of juist hun eenvoudige schoonheid. Soms aan onverwachte gebeurtenissen en een origineel plot, verbeeldingskracht of een schrijfstijl die anders is dan gebruikelijk. Ik wil thema’s op een unieke manier benaderen en er op een ongebruikelijke manier over schrijven. Zo kan ik een heel nieuw licht op bestaande gedachten werpen. Zo heb ik het thema visuele beperking en hoogbegaafdheid op een manier benaderd die volgens mij nog niet eerder was bedacht.

Een mens wordt creatief door nieuwsgierigheid, openheid voor nieuwe ervaringen, anders denken – een beetje buiten de lijntjes kleuren – en door te proberen verschillende perspectieven te combineren.

Een uniek verhaal

Creativiteit in een roman kan leiden tot een uniek en onderscheidend verhaal dat lezers aanspreekt. Zo kunnen onderwerpen en thema’s verkend worden op een manier die nog niet eerder is gedaan. Dat kan lezers helpen zich meer betrokken te voelen bij het verhaal en de personages.

Tenminste, ik hoop dat mijn boeken dit de lezers biedt.