Geplaatst op Geef een reactie

Hoe verzin je het toch?

Hoe verzin je een idee

Iedere keer een nieuw idee bedenken om over te schrijven lijkt soms een onmogelijke taak. Maar inspiratie is overal te vinden, als je maar weet waar je moet kijken.

Hoe verzin je het toch?

Goed om je heen kijken

Schrijvers halen hun ideeën uit de meest onverwachte hoeken. Een gesprek dat je opvangt in de trein, een artikel dat je leest in de krant, of een willekeurig beeld dat je tegenkomt op een avondwandeling kan zomaar de kiem zijn voor een boeiende blog of zelfs een heel boek. De truc is om jezelf open te stellen voor je omgeving en nieuwsgierig te blijven naar wat er om je heen gebeurt.

Elke schrijver heeft zijn eigen manier om inspiratie te vinden. Sommigen beginnen met het observeren van het dagelijks leven: een gesprek in een café, de kleur van de lucht tijdens zonsondergang, of de geur van een vers kopje koffie (ja, zo simpel kan het zijn). Anderen duiken juist de diepte in en halen ideeën uit (andermans) boeken, muziek of kunst (je laten raken). Het belangrijkste is dat je je ogen en oren openhoudt.

Oefenen tot het een gewoonte wordt

Daarnaast is het belangrijk om een routine te ontwikkelen waarin je regelmatig tijd vrijmaakt om te schrijven. Schrijven is net als sporten; je moet je creatieve spieren trainen. Maak elke dag tien minuten vrij om je gedachten de vrije loop te laten. Schrijf zonder oordeel en zonder filter. Je zult merken dat dit proces je creatieve geest aanwakkert en de ideeën vanzelf zullen komen.

Zelf schrijf ik (bijna) elke dag ‘s avonds een verhaaltje. Soms heel melodramatisch, dan weer absurd futuristisch of spannend en raar. Het maakt niet uit wat je schrijft, als je maar schrijft! Dan is niet alles goed, maar schrijven zelf is wel altijd goed. Misschien geef ik het op een dag uit als klein boekje… nadat ik een groot deel heb weggegooid 😉

Een blog uit de serie Schrijven en schrijver.

Heb er plezier in

Tot slot, vergeet niet dat schrijven vooral leuk moet zijn. Laat je enthousiasme de drijvende kracht zijn achter je woorden. Probeer verschillende stijlen, onderwerpen en invalshoeken. Het is de kunst van het experimenteren en ontdekken wat bij jou past en wat jou energie geeft.

“Hoogslim” In dit spannende boek over hoogbegaafdheid en visuele beperking Hoogslim zie je toepassingen van zomaar ideetjes en leuke uitstapjes, zoals je ziet in deze blog.

Oefeningen zijn er genoeg

Hier zijn een aantal voorbeelden waar je misschien iets aan hebt.

  1. Denk aan een willekeurig voorwerp (een gifgroene pen, een enorm dikke hond) of een gebeurtenis (nat worden in een stortbui, je verslapen op je eerste werkdag) of een mens (de tante die je had willen hebben, een wijze bejaarde) en schrijf vijf minuten over dit voorwerp, deze gebeurtenis of dit mens. Niet stoppen, gewoon doorschrijven.
  2. Bedenk een gebeurtenis en schrijf er vijf regels over. Daarna schrijf je opnieuw over dezelfde gebeurtenis weer vijf regels, zonder dat dit op de vorige vijf lijkt. En doe dat nog een keer of drie.
  3. Bedenk een gebeurtenis die niet mogelijk is en schrijf daarover een heel A4 vol (je wordt wakker en bent 5 cm groot, je komt op je werk en iedereen is gekleed in donkerpaars behalve jij, je woont al een jaar op de maan en er komt eindelijk een ruimteschip met nieuwe mensen, alle auto’s rijden langzaam en alle fietsen snel…)
  4. Schrijf een A4 over een gebeurtenis die je graag zou willen meemaken, in elk geval in gedachten (je wint een miljoen, je mag met behoud van salaris een jaar op vakantie, een langdurende ruzie wordt opgelost)

Er zijn meer mogelijkheden dan in deze blog passen. Oefening 5 zou kunnen zijn: schrijf een heel A4 vol met oefeningen, nummer 5 tot en met 20.

Dus, twijfel niet langer. Ga ervoor, laat je inspireren, kijk om je heen en begin vandaag nog met schrijven. En dan de belangrijkste: ga door!
Heb je een mooie aanvulling? Reageer hieronder op deze blog.

Kijk eens in de webshop voor inspirerende boeken en ontdek hoe daar ideeën samengeweven worden tot onvergetelijke verhalen.

Geplaatst op Geef een reactie

Schrijven in de nacht

Schrijven in de nacht – Blog van Steven

Je zult maar midden in de nacht wakker worden met een goed idee. Mijn ervaring is dat ik die de volgende ochtend vergeten ben.

Schrijven in de nacht

Slapen of uit bed stappen

Als ik lig te mijmeren en er vormen zich zinnen, er ontstaan zomaar mooie uitspraken of het verloop van een verhaal wordt plotseling zichtbaar voor mijn geestesoog, dan kan ik twee dingen doen. Hopen dat ik het morgen nog weet, of mijn bed uitstappen en het snel gaan opschrijven, in de hoop dat de helft of meer niet al verdwenen is voordat ik het kon intikken.

Dan ga ik geruisloos naar beneden – ik wil natuurlijk niemand wakker maken – en haal mijn laptop tevoorschijn. Soms typ ik op mijn tablet, net wat het eerst voor handen is. Mijn vingers vliegen over de toetsen en ik merk niet of ik het koud heb of juist warm, ik vergeet de tijd en blijf net zolang doorgaan tot ik weer leeg ben. Opeens houdt het op en merk ik – vaak tot mijn grote verbazing – dat er meer dan een uur voorbij is gegaan, dat ik het koud heb en nodig naar het toilet moet.

Verlichting

Even later lig ik in bed, tevreden dat de kostbare ideeën niet verloren zijn gegaan. Met een zucht van verlichting val ik dan meestal wel snel in slaap. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het regelmatig voorkomt dat ik deze nachtelijke teksten nooit zal gebruiken. Maar goed, ze kwamen en ze werden vastgelegd. Eén nul voor mij.

Wankelen op de grens

Het is erger als ik niet met een idee wakker word, maar als ik zo ongeveer tijdens het in slaap vallen opeens een goede inval krijg. Het verhaal zakt dan traag maar onverbiddelijk  naar de bodem van mijn bewustzijn en wordt ongrijpbaar.

Mijn voetstappen maken diepe indrukken in de modderige grond naast de onrustige rivier. Ik sta stil. Langzaam beweeg ik zo dicht als ik durf naar het water en kijk. Een prachtig beeld doemt op, zomaar, als een cadeautje van mijn onderbewuste. Ademloos kijk ik hoe het loom deint in het water, van vorm verandert, zich dieper uitstrekt en mij uitnodigt mee te bewegen. Wanneer ik er behoedzaam een hand naar uitsteek, vervaagt het een beetje en geschrokken hou ik stil. Nog langzamer strek ik me uit, verlangend het vast te houden, maar hoe voorzichtig ik ook ben, het zakt weg om uiteindelijk voor altijd te verdwijnen richting de bodem en daar voorbij.

Was het waardevol?

Er gebeurt veel tussen waken en slapen en er gaat veel verloren in die momenten. Of er nou waardevolle plotlijnen of indrukwekkende uitspraken wegzonken of slechts irrelevante fantasieën, dat zal niemand ooit weten. Ik ook niet.

Gelukkig maar.