Identiteit

Identiteit van de schrijver

Elke schrijver laat iets van zichzelf zien in zijn teksten. Niet door zichzelf te noemen, maar door toon, woordkeuze en manier van kijken. Dat maakt schrijven persoonlijk én krachtig.

Schrijven als spiegel

Wat een schrijver opschrijft, weerspiegelt vaak hoe er door hem of haar wordt gedacht, gevoeld of gekeken naar de wereld. Ook onbewust. Taal laat meer zien dan alleen inhoud. Het toont overtuigingen, twijfels, geloof en verlangens. Schrijven wordt daarmee een spiegel: al schrijvend wordt beetje bij beetje zichtbaar wat nog verborgen was. Die spiegel is niet bedoeld voor oordeel, maar voor inzicht. Wie bewust schrijft, ontdekt hoe verbeelding en overtuiging samenkomen op papier, zonder dat het een persoonlijke bekentenis hoeft te worden.

Unieke stem

Geen twee schrijvers klinken hetzelfde. Zelfs met dezelfde opdracht zal iedere tekst anders zijn. Die unieke stem – de manier van formuleren, het ritme, de beeldspraak – is een krachtig onderdeel van identiteit. Het gaat niet om ‘beter’ of ‘correcter’, maar om echtheid. Door trouw te blijven aan een eigen manier van schrijven, krijgt de tekst kleur en karakter. Authenticiteit spreekt altijd sterker dan imitatie. Juist het afwijkende maakt een schrijver herkenbaar.

Groeien in je rol

Een schrijversidentiteit ontstaat niet in één keer. Die groeit. Door schrijven, herschrijven, lezen, falen en doorgaan. Het hoeft niet duidelijk te zijn bij het begin, want inzicht komt al doende. Sommige schrijvers beginnen met het (deels) overnemen van vormen, stijlen of stemmen van anderen. Dat is niet verkeerd, als het maar tijdelijk is. Wie blijft oefenen, ontdekt geleidelijk wat echt bij hem of haar past. Identiteit is niet iets wat vastligt, maar iets dat groeit, verandert en zich verdiept, in elke tekst opnieuw.

Schrijfidentiteit is geen eindpunt, maar een reis. Elke zin draagt bij aan wie de schrijver is en wordt. In die beweging schuilt de kracht van het schrijverschap.

Kijk hier voor het overzicht van alle artikelen.