Droom

Droom is de plek waar logica verdwijnt

Dromen openen deuren die in het gewone leven gesloten blijven. In fictie kun je ermee spelen: als spiegel, als waarschuwing, of als verstoring van de werkelijkheid.

Droomscènes die iets onthullen

Droomscènes werken als ze iets blootleggen dat het personage zelf nog niet kan benoemen. Angst, woede, schuld of verlangen naar controle, in een droom worden ze zichtbaar zonder dat er uitleg nodig is. Laat de droom niet zomaar iets raars zijn, maar symbolisch geladen. Een deur die maar niet opengaat. Een stem zonder gezicht. Een val zonder bodem. Dromen zijn geen versiering, maar een manier om de binnenwereld van een mens op een andere toon te laten spreken. Als je ze met precisie inzet, kunnen ze juist heel scherp zijn.

Onverwacht realisme

Een droom hoeft niet surrealistisch te zijn. Soms is hij juist pijnlijk concreet: een alledaags gesprek dat net iets afwijkt, een herinnering die zich opnieuw afspeelt, maar dan anders. Deze nuchtere dromen hebben vaak des te meer impact, omdat ze ongemerkt binnenkomen. De lezer leest door alsof het ‘gewoon’ is, tot blijkt dat de realiteit anders ligt. Dat moment van verschuiving, waarin de droom onthuld wordt als droom, zorgt voor vervreemding, maar ook voor diepte. Wat is echt, en wat wordt gewenst?

Twijfel bij de lezer zaaien

Soms wil je dat de lezer gaat twijfelen: is dit werkelijk gebeurd, of alleen in het hoofd van het personage? Door realiteit en droom subtiel door elkaar te laten lopen, ontstaat spanning. Denk aan scènes waarin iets net niet klopt, of waar het personage zelf de grip verliest op wat waar is. Deze vervaging roept vragen op bij de personages en bij de lezer en juist dat maakt verhalen gelaagder. De droom wordt dan geen uitvlucht, maar een literair spanningsveld. Een plek waar waarheid voelbaar wordt zonder bewijs.

Dromen laten zien wat personages verbergen. In hun vervorming schuilt juist helderheid als je ze durft te gebruiken als deel van het verhaal.

Kijk hier voor het overzicht van alle artikelen.